#zapelelife Αρχεία - Ελευθερία Ζαπαντιώτη

Η γυμνάστρια Ελευθερία Ζαπαντιώτη, που κακοποιήθηκε από τον προπονητή της σε ηλικία 12 ετών, μιλά για τις πληγές που μένουν ανοιχτές και απευθύνει έκκληση σε όσα παιδιά έχουν βρεθεί στην ίδια θέση με εκείνη, να μιλήσουν.

Του Κωνσταντίνου Νικολόπουλου

«Αισθανόμουν τα χείλη μου σφραγισμένα, και την ψυχή μου να καίγεται  από τον πόνο, επειδή όμως δεν άντεχα αυτόν τον πόνο αποφάσισα να ξεσφραγίσω τα χείλη μου για να μην καεί τελείως η ψυχή μου. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, ποτέ δεν ξεπερνιέται κάτι τέτοιο.  Είναι εκεί και παλεύεις με αυτό συνέχεια…»

«Ήταν σαν να μου κοίμισε τον εγκέφαλο. Δεν ξέρω τι έγινε. Ήταν ένας άνθρωπος που εμπιστεύτηκα και αυτός το εκμεταλλεύτηκε. Ήμουν παιδί, αντιδρούσα σε κάθε κίνηση.»

«Η μεγαλύτερη δικαίωση για μένα ήταν όταν βγήκα από την αίθουσα του Δικαστηρίου και κάποιος φώναξε “απέδειξες ότι υπάρχει δικαιοσύνη”.»

Διαβάστε όλο το άρθρο στο real.gr

Αλλιώς ονειρευόμουν τη ζωή μου όταν ήμουν μικρή και αλλιώς την ονειρεύτηκα όταν κατάλαβα ότι πρέπει να ζήσω.

Ήμουν κορίτσι όταν «βρέθηκα» στα χέρια ενός άντρα … αλλά όχι για καλό! Το χρησιμοποίησε. Κορίτσι που ήθελε να γίνει γυναίκα! Δυστυχώς, έμαθε με λάθος τρόπο. Αυτόν της κακοποίησης. Σεξουαλικη κακοποίηση ανήλικου κοριτσιού.

Και το ανήλικο κορίτσι μεγάλωσε και έγινε γυναίκα. Ήθελε να γίνει γυναίκα. Η γυναίκα που ονειρεύτηκε όταν θέλησε να ζήσει κανονικά. Χωρίς κατάλοιπα του παρελθόντος. «Θέλω να γίνω η Ελευθερία που ονειρεύομαι» είπε στον ψυχαναλυτή της την πρώτη μέρα ψυχανάλυσης.

Τα κατάφερε. «Σε γνώρισα κοριτσάκι και έχεις γίνει γυναίκα» είπε μια φίλη της όταν είδε την Ελευθερία να μεταμορφώνεται.
Εγώ είμαι αυτή. Αυτή η γυναίκα που ήθελα. Να είμαι ήρεμη. Να εμπιστεύομαι τους άλλους. Να εμπιστεύομαι τους άντρες. Ναι, δεν είναι όλοι κακοποιητές.
Υπάρχουν και αυτοί που ξέρουν τι σημαίνει γυναίκα και ξέρουν πως να τις προστατεύουν.

Σταμάτησα να τρώω τα νύχια μου. Ήταν καιρός να αρχίσω να τα βάφω, όπως κάνουν οι γυναίκες.
Πήγα κομμωτήριο και είπα «κάντε ο,τι καταλαβαίνετε» ώστε να μπορώ να τα αφήνω κάτω ελεύθερα. Να μπορώ να δείχνω τη θηλυκότητα μέσα από τα μαλλιά μου.
Άρχισα να φοράω κολάν και εκτός γηπέδου, χωρίς να φοβάμαι ότι αυτό θα είναι εις βάρος μου.
Έκανα φίλους και τους έφερα πιο κοντά μου, γιατί δεν είχα κάποιο μυστικό, όπως τότε που μου έλεγε αυτός «θα είναι το μυστικό μας».

Η γυναίκα που ήθελα να γίνω. Η σωστή στην οικογένειά της. Η σωστή στη δουλειά της. Η σωστή στους φίλους της. Η σωστή στη ζωή της.

Με σεβασμό, κατανόηση και εκτίμηση προς τη ζωή! Αυτή τη γεμάτη θηλυκότητα έννοια που καλούμαστε να χαρούμε!
Γιατί η «ζωή» είναι δική μου και εγώ θέλησα να τη βάλω «ψηλά», πάνω από όλους και όλα, στη θέση που της αξίζει! Έκανα τα πάντα για αυτήν. Γιατί η «ζωή» ανήκει σε μένα και θέλω να την προστατεύσω! Γιατί η ζωή ανήκει σε μας και εμείς την πάμε όπου θέλουμε.

Αν είσαι άντρας «αγκάλιασέ» την.
Αν είσαι γυναίκα, να παραμείνεις γυναίκα και να το γιορτάζεις!

Με ένα #post απ’τα παλιά:
Δε συνηθίζω να γιορτάζω τις «ημέρες», αλλά τη σημερινή θα ήθελα να την ξεχωρίσω. ΓΥΝΑΙΚΑ. Γεννιέσαι μωρό, κορίτσι, μεγαλώνεις και γίνεσαι γυναίκα! Ον που το χαρακτηρίζει η γυναικεία πλευρά, η θηλυκότητα.
Και ήμουν κορίτσι και έγινα γυναίκα. Και φορούσα φούστα και φόρεσα παντελόνι. Και φορούσα μακρύ φόρεμα και φόρεσα κοντό. Και χαλάρωσα τη θέση του σώματός μου και φάνηκα «άνετη». Και φόρεσα γυαλί και απέκτησα «στυλ». Και έβαψα νύχι και έγινα «πιο γυναίκα». Και μάκρυνα το μαλλί και ένιωσα σέξυ, αλλά το έκοψα και έγινα σέξυ. Και φόρεσα γόβα και χάρηκα και γω. Και άρεσα στους άντρες και χάρηκαν και αυτοί. Γυναίκα!!! Ναι είμαι. Αλλά πότε έγινα; Γυναίκα!!! Ναι είμαι. Αλλά πότε ένιωσα; Γυναίκα!!! Ναι είμαι. Αλλά πότε το είπα. Γυναίκα!!! Ναι είμαι. Αλλά πότε το έδειξα…………!!!!!!!!!!!!

Χρόνια γεμάτα θηλυκότητα σε σένα, γυναίκα!

Σήμερα θα γιόρταζες…

15 χρόνια πριν… στα 48 σου!

Μα πως βιάστηκες έτσι; Ποτέ δεν κατάλαβα… Δύσκολη η ζωή! Σε θυμάμαι να έρχεσαι στο γήπεδο να μας βλέπεις στην προπόνηση. Ήθελες τόσο πολύ να μας βλέπεις να κερδίζουμε.
Ποτέ δε θα ξεχάσω και θα έχω να το λέω που βλέπαμε αγώνες στην τηλεόραση και σου έλεγα «θα με αφήνεις κ μένα να φοράω κοντά κολαν» και η απάντησή σου ήταν «φτάσε κι εσυ εκεί και όλα θα τα φορέσεις».
Πφφφφ μου έβαζες κ στοίχημα ότι αν σταματήσω να μιλάω για δέκα λεπτά, θα μου δώσεις χρήματα. Χρήματα που ήξερα πόσο δύσκολα έβγαιναν για σένα!
Ιστορίες… η ζωή μας!

…και αφού έχανα το στοίχημα, ώρες ατέλειωτες συζητήσεις και πάλι συζητήσεις! Σου άρεσε η υπομονή μου!

Αχ και να σ’ είχα εδώ! Πόσες φορές το σκέφτηκα! Να σε έχω δίπλα μου στις δύσκολες στιγμές. Να σε δω να χαίρεσαι με τη χαρά μου και να με συμβουλεύεις για το μετά. Ήθελα πολύ να σε γνωρίσει η Ελευθερία. Έτσι όπως είναι τώρα. Η Ελευθερία του τώρα. Να μην κάνει υπομονή συζητώντας μαζί σου, αλλά να ζητάει να συζητάει μαζί σου.

Πατέρα! Δύσκολος ο ρόλος σου… που κανείς δε σε δίδαξε!

Δύσκολη η ζωή… που δεν πρόλαβες να ζήσεις!

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι ποδοσφαιριστές και όλοι αυτοί που παίζουν ποδόσφαιρο σε κάποιο χώρο, όταν τους φεύγει η μπάλα εκτός γηπέδου, ζητάνε από κάποιον περαστικό να τους την δώσει.

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δυσκολεύονται να κυνηγήσουν τη μπάλα εκτός γηπέδου, όταν η μπάλα είναι ο αποκλειστικός τους στόχος μέσα στο γήπεδο.

Σου ‘χει τύχει και σένα; Να περπατάς ή να τρέχεις σε ένα γήπεδο και να φεύγει η μπάλα από κάποιους που παίζουν ποδόσφαιρο. Να σου φωνάζουν «εεεε μπάλα», απαιτώντας με το ύφος τους να τους την δώσεις. Αν τη δώσεις, έχει καλώς. Από την άλλη, αν συνεχίσεις να κάνεις αυτό που έκανες και την αγνοήσεις, την έβαψες. Η απογοήτευση στο πρόσωπό τους άμεση.

Όχι, λοιπόν, δε θα μπορέσω να σου δώσω τη μπάλα. Δυστυχώς, για σένα, θα συνεχίσω το δικό μου στόχο. Θα συνεχίσω να τρέχω, θα συνεχίσω να περπατάω. Εσύ φρόντισε να εστιάσεις παραπάνω την επόμενη φορά στο στόχο σου, τη μπάλα.
Ίσως, με αυτόν τον τρόπο καταφέρεις περισσότερα σε αυτό που για σένα είναι χόμπι ή επάγγελμα. Ίσως, γίνεις καλύτερος με το να μη περιμένεις από άλλους να κάνουν αυτό που θα ήθελες εσύ για σένα.

Δες το στόχο (τη μπάλα) και πήγαινε προς αυτόν (στη μπάλα).
Κυνήγησε μόνος σου το ‘στόχο’ σου και θα δεις πως θα βγεις κερδισμένος.

Γιατί σκέψου πως είναι να ‘κλωτσήσει’ κάποιος άλλος το δικό σου ‘στόχο’!

Πάντα ‘πάλευα’ #γιατηνΕλευθερία

Από τότε που κατάλαβα ότι υπάρχω σαν άνθρωπος. Από τότε που κατάλαβα ότι κάθε άνθρωπος έχει όνειρα, φιλοδοξίες, στόχους και εμπόδια στη ζωή του.
Μέρα, νύχτα προσπαθούσα να γίνομαι καλύτερη. Να θέτω στόχους και να προσπαθώ να τους πετύχω. Να βλέπω τα εμπόδια μπροστά μου και να προσπαθώ να τα ξεπεράσω. Κάθε χρόνο από τότε που κατάλαβα τι είναι η ζωή.

Αυτό το χρόνο, όμως, διεκδίκησα κάτι παραπάνω.

#γιατηνΕλευθερία

Μίλησα για αυτό που κρατούσα μέσα μου 11 ολόκληρα χρόνια. Από παιδί. Από τα 12 μου έως τα 23 είχα ένα μυστικό. Από όλους και όλες. Την σεξουαλική κακοποίηση που δεχόμουν από τον προπονητή μου.

Πίστεψα τότε πως όλοι έχουμε μυστικά. Πίστεψα ότι είναι κάτι που δε λέγεται. Αλλά στα 33 μου, ναι φέτος, το 2022, έμαθα ότι λέγεται.
Όχι μόνο λέγεται κάτι τέτοιο αλλά διεκδικείς και τη δικαίωσή σου. Εμένα ήρθε και αυτή.

Αυτή η χρονιά…… δύσκολη και λυτρωτική.
Η πιο δύσκολη χρονιά, το πιο δύσκολο πράγμα στη ζωή μου.
Το είπα, το είδα κατάματα, το ‘έζησα’ ξανά. Μια άλλη Ελευθερία. Αλλά με το ίδιο χαμόγελο.

Πολλοί σοκαρίστηκαν. Βρέθηκα σε παρέες που δεν ήξεραν τι να μου πουν, αλλά ήθελαν. Ντράπηκαν να με ρωτήσουν, αλλά ήθελαν. Δίστασαν να μου μιλήσουν, αλλά ήθελαν.

Όχι δεν είναι ντροπή. Είναι λύτρωση για μένα οπότε και για σένα που νοιάζεσαι για μένα.
Ρώτησε με ό,τι θες, θα βοηθήσει και τους δυο. Δεν είναι ντροπή. Είναι δικαίωση για μένα οπότε και για σένα που νοιάζεσαι για μένα.

2022 έγραψα ιστορία. Τη δική μου.
#γιατηνΕλευθερία
Έγραψα στο μετάλλιο που πήρα σε αγώνες στις Σπέτσες. Ήταν μόνο για μένα.
#γιατηνΕλευθερία
Έγραψα στην τούρτα γενεθλίων μου. Ήταν μόνο για μένα.
#γιατηνΕλευθερία
Έγραψα σε post μου στα σόσιαλ. Ήταν μόνο για μένα.
#γιατηνΕλευθερία
Έγραψα στην ψυχή μου γιατί είναι μόνο για μένα.

Τρέξε, μίλα, γράψε, ζήσε γιατί είναι μόνο #γιασένα!

Ξέρεις ότι η Ορθοσωμία για μένα είναι τρόπος ζωής. ‘Miss Orthosomia ’ με αποκαλούν κάποιοι.

Είναι όνειρό μου να μάθουν όσο γίνεται περισσότεροι άνθρωποι τι σημαίνει σωστή θέση σώματος.

Έχω πει πολλές φορές ότι δεν είναι δεδομένο ότι πρέπει να πονάμε μετά από κάποια ηλικία. Μειώνοντας τα φορτία της καθημερινότητας, θα επιβαρύνουμε λιγότερο τη μέση μας, τα γόνατά μας, τον αυχένα μας και όλα αυτά τα οποία η καθημερινότητα ‘ταλαιπωρεί’ αρκετά.

Πως με σκέφτονται σε ό,τι και αν κάνουν, μου λένε πολλοί.
Με σκέφτονται όταν κάνουν δουλειές στο σπίτι,
με σκέφτονται και στη δουλειά.
Εκεί που στέκομαι στην πόρτα του μετρό, με κοιτάζω στον καθρέφτη της πόρτας και η φωνή σου έρχεται στα αυτιά μου και μου λέει «ψήλωσε»’, είπε η Ελένη.
Και σκύβοντας να μυρίσει ένα λουλούδι, η Τέα, έβγαλε φωτογραφία με τον σωστό τρόπο που έσκυψε και μου την έστειλε να μου πει ‘Σ’ευχαριστώ’.

Σε αυτή τη φωτογραφία, όμως, ήρθε ο Γιώργος να μου πει ‘Δεν είμαστε Ρομπότ’.
Ακριβώς αυτό, Γιώργο και κάθε Γιώργο. Αν η Ορθοσωμία ήταν ρομπότ θα λεγόταν Ρομπότ. Δεν είναι, όμως, και λέγεται Ορθοσωμία. Είναι η σωστή στάση σώματος. Αυτή που είναι καλό να έχουμε στις περισσότερες κινήσεις και στάσεις της ζωής μας. Είναι αυτή η οποία δεν είναι λάθος. Άρα υπάρχει και η λάθος την οποία σίγουρα έχουμε σε πολλές περιπτώσεις. Είναι η σωστή που μας ξεκουράζει από τη λάθος. Είναι η λάθος που μας ‘ξεκουράζει’ από τη σωστή.

Αν ήμασταν ρομπότ, δε θα ήμασταν άνθρωποι. Και αν ήμασταν ρομπότ δε θα είχαμε πόνους. Δυστυχώς, όμως έχουμε. Γι’ αυτό δεν έχουμε παρά να υιοθετήσουμε έναν διαφορετικό τρόπο στάσης και κίνησης από αυτόν που έχουμε. Έναν τρόπο που ποτέ και κανείς δε μας έμαθε. Γι’ αυτό δεν έχουμε παρά να αφήσουμε τα σχόλια και να ασχοληθούμε πραγματικά και σωστά με τον εαυτό μας, με το σώμα μας.
Εκτός αν αυτά είναι η σκέψη μας που θα μας πάει μπροστά.

Ας φροντίσουμε η μία ώρα στο γυμναστήριο να είναι αυτή που θα μας αλλάξει τις άλλες 23 ώρες της μέρας μας. Ας φροντίσουμε να βρούμε τον τρόπο για να γίνει αυτό. Αν δε γίνει σημαίνει πως δεν ψάξαμε τον τρόπο.

Κανείς δε θέλει υπερβολές στη ζωή του. Κανείς δε θέλει υπερβολές στο σώμα του. Κανείς δε θέλει υπερβολές στην καθημερινότητα του. Κανείς και καμία. Ούτε η Miss Orthosomia.

Trust her!

Τελευταία εβδομάδα διακοπών και γονείς και παιδιά ανυπομονούν να ξεκινήσουν τα σχολεία.
Ο καθένας για το δικό του λόγο, βέβαια. Τσάντες, βιβλία, ρούχα, παπούτσια όλα καινούργια και στη θέση τους. Αχ πατέρα, αχ μητέρα. Σκέφτηκες ότι αυτά δεν παίζουν και πολύ σημαντικό ρόλο και δε χρειάζονται παραπάνω χρόνο από αυτόν που χρειάζεται για την αγορά; Ε ναι, λοιπόν!

Από την άλλη, πατέρα και μητέρα, αφιέρωσε χρόνο να μάθεις στο παιδί σου ότι η παιδεία χωράει σε όλα τα μεγέθη τσάντας. Η παιδεία που θα δώσεις στο παιδί σου χωράει και στην λιγότερο όμορφη τσάντα. Η παιδεία που θα πάρει το παιδί σου από σένα μεγαλώνει και ομορφαίνει κάθε τσάντα και την κάνει ανύπαρκτη. Κανένας δάσκαλος και κανένα άλλο παιδί δε θα κοιτάξει την πλάτη του παιδιού αλλά το παιδί.

Πατέρα και μητέρα, μη πάρεις βιβλία στο παιδί σου αλλά μάθε του να διαβάζει αυτά που έχει. Αν του μάθεις το πως, θα βρει και εκείνο τον τρόπο να κάνει δικό του κάθε βιβλίο που επιθυμεί.

Μητέρα και πατέρα, το παιδί σου έχει ρούχα και παπούτσια γιατί πάντα φρόντιζες να έχει. Τώρα μείνε δίπλα του και μάθε του να τα φοράει. Δεν κάνει το ρούχο τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος το ρούχο. Δείξε του να βλέπει ανθρώπους και όχι ρούχα. Μάθε στο παιδί σου να τον καλύπτει ο άνθρωπος κατάλληλα και όχι το ρούχο τον άνθρωπο εκεί έξω. Κανένα ρούχο δε θα «αγκαλιάσει το σώμα» παραπάνω από όσο θα το αγκαλιάσει ο άνθρωπος εκεί έξω.

Μητέρα όλα στη θέση τους. Πατέρα, όλα στη θέση τους. Ξεκίνα και εσύ για την αφετηρία. Κανένας άλλος δε μπορεί να πάρει αυτή τη θέση. Πάρτε το παιδί σας και πηγαίντε μαζί. Πηγαίντε μαζί εκεί που θέλετε να πάτε. Εκεί που ονειρεύεστε να πάτε. Το παιδί είναι δικό σας και εσείς είστε οι γονείς του παιδιού σας!
Βάλτε το στη θέση που θα θέλατε να έχει κάθε παιδί απέναντι στο δικό σας. Βάλτε το στην ίδια θέση και όχι απέναντι.

Γιατί η πραγματικότητα είναι πιο «καθαρή» από έναν καθρέφτη!

Καλή σχολική χρονιά!

Με ρωτάς; Θα σου πω «σε νοιάζει;».

Αν σε νοιάζει πραγματικά τότε χτίσε για τον εαυτό σου το καλύτερο σπίτι. Το σώμα σου.
Να μπορείς να το χαίρεσαι όπως εσένα σε ευχαριστεί, να νιώθεις άνετα σε αυτό και να το «διακοσμείς» με αυτό τον τρόπο που θα είναι αρεστό και στους άλλους. Το σώμα σου.
Να είναι υγιές, να μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της καθημερινότητας, να νιώθει άνετα με τον εαυτό σου. Τότε ναι. Θα συμφωνήσω. Κοίταξες πρώτα τα δικά σου μάτια και μετά των άλλων. Κοίταξες να είσαι εσύ καλά με τον εαυτό σου κ το σώμα σου και μετά με τους άλλους.

Εκεί είναι η επιτυχία.

Γιατί αν το σώμα σου μπορεί όλα τα παραπάνω σημαίνει ότι είναι ικανό. Μπορεί να μην είναι αδύνατο, αλλά είναι δυνατό. Μπορεί να μην χωράει στα περσινά ρούχα, αλλά είναι υγιές. Μπορεί να μην είναι σώμα πρωταθλητή, αλλά σε «πάει» παντού.
Γιατί αυτά έχουν σημασία στη ζωή. Γιατί η ζωή είναι δική σου και εσύ την βλέπεις με τα δικά σου μάτια. Γιατί τα μάτια σου είναι ο δικός σου καθρέφτης.

Αν, όμως, δε σε νοιάζει και πάλι μπράβο. Αρκεί να γνωρίζεις την πραγματικότητα. Συνειδητά να επιλέγεις αυτό που έχεις επιλέξει να είσαι και να το υποστηρίζεις. Δε θα λογοδοτήσεις σε κανέναν.
Εσύ πείνασες και το κράτησες αδύνατο. Εσύ στερήθηκες και το κράτησες υγιές. Εσύ το αγάπησες και το πρόσεξες. Ακόμα και αν δεν πρόσεξες, εσύ το επέλεξες. Να το χαρείς και αυτό.

Απόλαυσε ό,τι επιλέγεις να κάνεις στη ζωή σου. Αν ξεφύγεις, μην απογοητευτείς. Εσύ θα βρεις τη δύναμη και θα προσέξεις πάλι.
Απλά να γνωρίζεις. Το παν να ξέρεις το γιατί. Το παν να ξέρεις πόσο.

Μετράει λένε η πρώτη εντύπωση. Μη ξεχνάς ότι τα μάτια σου θα σε δούνε πρώτα.

Κοίτα να «κάψεις καρδιές» (τη δική σου «καρδιά»)!

Και όλα αυτά γιατί με είπε «παχουλή». Το άκουσα, σκέφτηκα «όντως;» και συνέχισα.

Συνέχισα να με κοιτώ στον καθρέφτη. Τον καθρέφτη των δικών μου ματιών…

Αυτό θέλω να κάνεις! Να κυνηγήσεις να κάνεις ρεκόρ.
Ρεκόρ «απόλαυσης»! Αυτή τη φορά δε θέλω ατομικό ρεκόρ.
Θέλω να περάσεις καλά. Όσο γίνεται καλύτερα. Να χαρείς κάθε μέτρο.
Να το απολαύσεις όσο γίνεται πιο πολύ!!!

Είτε τρέξεις 5 χλμ, είτε 10 χλμ είτε 42,195 χλμ ζήσε το κάθε μέτρο.
Να τελειώνεις το ένα μέτρο και να χαμογελάς. Και μόλις διασχίσεις και το επόμενο, χαμογέλα ξανά.
Αυτή είναι η συμβουλή μου για αυτόν τον αγώνα.

Δεν έχει σημασία ο χρόνος. Δεν έχει σημασία η διάρκεια. Δεν έχει σημασία η θέση. Σημασία έχει η απόλαυση.
Αυτό είναι το fitness. Να μπορείς να απολαμβάνεις ό,τι επιλέγεις να κάνεις.

Κ συ επέλεξες να κατέβεις σε έναν αγώνα. Έκανες την προπόνησή σου, βελτίωσες την αντοχή σου, τη δύναμή σου , την ευλυγισία σου, τη διάθεσή σου και είσαι έτοιμος/η.

Στο τάδε σημείο, την τάδε ώρα, με την παρέα σου, με ενέργεια και χαρά να καλύψεις τα μέτρα και να τερματίσεις!

Θα σε περιμένει εκεί το μετάλλιο συμμετοχής! Γιατί αυτό είναι fitness!
«Φόρεσέ» το στο λαιμό και προχώρα στον επόμενο αγώνα.
Αυτόν της ζωής!
Εκεί φρόντισε να πάρεις το «χρυσό»!
That’s fitness!

Καλή απόλαυση σε κάθε δρομέα!!!

«Στεκόμουν περιμένοντας να μου πλύνουν το αυτοκίνητο σήμερα και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι χάρη στο εμπνευσμένο πρόγραμμα σου και στην προσοχή σου έχω ξαναποκτήσει τη στάση του Homo sapiens που είχα απολέσει και ότι δεν στέκομαι πια κυρτωμένη και βαριά.

Σου στέλνω και τη φωτογραφία που απεικονίζει ακριβώς αυτό που είχα στη σκέψη μου.

Και πόσο τέλειο που κατάφερα να κάνω την άσκηση στο πλάι εχθές! Αν δεν μου το υποδείκνυες, δεν θα το είχα διαπιστώσει!

Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!»

Γίνε και εσύ σαν την Κατερίνα. Ξεκίνα να σκέφτεσαι τη θέση του σώματός σου μέσα στην καθημερινότητά σου και θα δεις ποσό καλύτερη θα γίνει.

Άρχισε να παρατηρείς τι κάνεις ακόμα και κατά της διάρκεια της προπόνησής σου και δε θα χάσεις.

Και θυμήσου ότι 1 ώρα μαθαίνουμε να γυμναζόμαστε (στην προπόνηση) και τις άλλες 23 ώρες γυμναζόμαστε.
Διότι σωστή «άσκηση» είναι η ίδια η καθημερινότητα.