Μητέρα, δεν ξέρω πραγματικά πως είναι να είσαι( δεν έχω γίνει μητέρα για να ξέρω 🙂), αλλά ξέρω πραγματικά πως είσαι. Είσαι ήρωας. Ήρωας που έδωσε τα πάντα για μας και συνεχίζει να δίνει.

Δεν ξέρω τι να γράψω. Ψάχνω λέξεις, όμως, γιατί θέλω. Θέλω να γράψω όσα νιώθω, να γράψω όσα σκέφτομαι.
Αν όλοι στη ζωή δίναμε όπως εσύ σε εμάς, ο κόσμος θα ήταν καλύτερος. Οι δυσκολίες αμέτρητες αλλά εσύ εκεί, δίπλα μας.

Το άσχημο είναι ότι άργησα να το καταλάβω. Άργησα να καταλάβω την αξία σου και τη διαφορετικότητά σου. Ίσως, επειδή όταν είμαστε παιδιά τα θεωρούμε δεδομένα.

Όλα, όμως, άλλαξαν εκείνο το βράδυ. Εκείνο το βράδυ που έκλαιγα χωρίς σταματημό. Όλο το βράδυ αναρωτιόταν ο σύντροφός μου τι μου συμβαίνει. Δεν έβγαινε κουβέντα. Κλάμα με λυγμούς και πάλι κλάμα. Όταν συνειδητοποίησα ότι παρότι δε σου περίσσευαν εσύ έβρισκες πάντα να μας φέρεις μια σοκοφρέτα που με λαχτάρα σου ζητούσαμε. Εμείς ζητούσαμε γιατί δεν ξέραμε ότι δεν έχεις. Όταν συνειδητοποίησα τι έχεις κάνει για μας. Τις τρεις σου κόρες.

Εκείνο το βράδυ κατάλαβα τι είναι να βρίσκεις τα πάντα για τα παιδιά σου και να στερείσαι εσύ το καθετί.

Μητέρα, δεν ξέρω πως πραγματικά είναι να είσαι αλλά ξέρω πραγματικά πως είσαι. Είσαι ψυχή. Είσαι ψυχάρα. ‘Τι να σου φτιάξω για να φας;’ Για να έρθω εγώ με θυμό να σου την πω ‘πάλι φαΐ;’. Διαμάχες ενδιαφέροντος τις λέω εγώ που αραιά τις σεβάστηκα.

Μητέρα, μπράβο σου! Μπράβο σου για όλες τις φορές που ήσουν εκεί. Μπράβο σου για όλες αυτές που δεν ήσουν όπως θα ήθελες και ζήτησες συγγνώμη!
Μπράβο σου! Χαίρομαι που έχω μητέρα εσένα και σ’ ευχαριστώ για όσα μου έμαθες!

Να θυμάσαι ότι ακόμα και αν αργώ να απαντήσω στο τηλέφωνο, ακόμα και αν αργώ να σε πάρω τηλέφωνο, σε σκέφτομαι και σε νοιάζομαι!

Μητέρα μας!
Εγώ προσωπικά σ’ αγαπώ περισσότερο από όσο σου δείχνω!

Μητέρα μας!
Όλες οι υπόλοιπες μέρες της ζωής σου αξίζουν μόνο ευτυχία!

Μητέρα μας!
Άκου την ψυχή σου και ζήσε ελεύθερα.

Μητέρα μας!
Σ’ευχαριστώ που καμαρώνεις για μας!

Μητέρα μας!
Χρόνια καλά και πολλά!